Een zaterdagmiddag vol strijd, spektakel en… Gerrie als aanvoerder!
Op een zonovergoten (of grauwe, dat laten we in het midden) zaterdagmiddag stond in Rheden dé derby tegen VVO 3 op het programma. Extra bijzonder: onze vaste wissel Gerrie mocht vandaag de aanvoerdersband dragen. Of dat een strategische meesterzet was of gewoon omdat niemand anders zin had, blijft een mysterie.
Een eerste helft met horten en stoten
De wedstrijd begon stroef, alsof de mannen van Rheje 4 nog een beetje in weekendmodus zaten. VVO 3 rook zijn kans en wist – tot ergernis van de lokale supporters (en waarschijnlijk ook van onze grensrechter) – op een 0-1 voorsprong te komen. Dat schudde onze mannen wakker. Ze gooiden er een tandje bij, en wie anders dan onze eigen Ronaldo van Rheden, Tinus, zorgde voor de gelijkmaker. Met een beheerste knal in de linkerhoek bracht hij de stand op 1-1. De opluchting was groot, net als de dorst naar meer (zowel naar doelpunten als naar het gerstenat dat na afloop zou volgen).
Tweede helft: koppen, knokken en een penalty
In de rust werd de sfeer in de kleedkamer omgezet van “pfff, het gaat niet vanzelf” naar “we gaan ze pakken!”. Met die mentaliteit kwam Rheje 4 de tweede helft uit. En dat loonde snel. Tinus, nog steeds op dreef, leverde een perfecte voorzet af. Patrick sprong als een volleerd spits het luchtduel in en kopte de 2-1 tegen de touwen. Een kopgoal zoals je ze alleen op FIFA ziet, maar dan met iets minder elegantie.
Rheje 4 rook bloed en zette vol door. Tinus besloot nog een keer op avontuur te gaan in het strafschopgebied, waar hij op charmante wijze (lees: licht aangetikt maar spectaculair vallend) een penalty wist te versieren. De scheidsrechter twijfelde geen seconde en wees naar de stip. Patrick, nog met het zelfvertrouwen van zijn kopgoal, legde aan en stuurde de keeper het verkeerde bos in: 3-1!
Kampioenskoorts?
Na het laatste fluitsignaal was de vreugde groot. Rheje 4 staat nu vier punten los op de nummer twee en begint voorzichtig te dromen van het kampioenschap. Maar zoals onze wijze aanvoerder Gerrie – die toch het grootste deel van de wedstrijd wissel zat – het nuchter samenvatte: “Nog niks gewonnen, maar wél lekker!”
De derby is binnen, de titel lonkt en de derde helft kon beginnen. Zaterdagmiddagvoetbal zoals het hoort!
