Het is een koude, maar prachtige middag op sportpark Ijsselzicht. Het oefenduel tussen Rheje 4 en Rheje 3 beloofde een spannende strijd te worden. Of althans, dat hoopten we. Want laten we eerlijk zijn: bij Rheje 4 staat gezelligheid boven talent en bij Rheje 3 is het talent nét iets beter verborgen dan bij ons. Toch gingen we vol goede moed de strijd aan. Het eindigde in een klinkende 4-1 overwinning voor Rheje 3, maar laten we niet op de feiten vooruitlopen. Dit verhaal draait immers om sportiviteit, humor en… nou ja, verliezen met opgeheven hoofd.
Eerste helft: Drie eenzame slokken zuurstof
Rheje 3 begon fel, alsof ze daadwerkelijk geloofden dat deze oefenpot belangrijk was. De bal werd van voet naar voet gespeeld, terwijl Rheje 4 vooral druk was met ademen en positie zoeken. Helaas stond onze verdediging soms zo open dat het leek alsof ze nog een toegangskaartje moesten kopen. Binnen 20 minuten stond het al 2-0 door twee rake afstandsschoten van Rheje 3. Keeper Tim (van Rheje 4) hield nog een paar prachtige reddingen, maar zelfs hij moest uiteindelijk het hoofd buigen.
Dan, uit het niets, gebeurde het moment waar we het straks in de kantine nog dagen over zouden hebben. Stefan van Essen, onze razendsnelle flankspeler, ontbond zijn duivels. Hij pikte de bal op eigen helft op, schudde drie man van zich af (oké, eentje gleed gewoon uit), en denderde als een jonge Arjen Robben langs de zijlijn. Met een subtiel tikje passeerde hij de doelman van Rheje 3. 1-2! Het gejuich van Rheje 4 klonk alsof we net de Champions League hadden gewonnen.
Tweede helft: Realiteit slaat toe
De tweede helft begon met frisse moed, maar helaas ook met zware benen. Rheje 3 bleef aandringen en tilde de score naar 3-1 na een slippertje in onze verdediging. Even dachten we aan een comeback, maar onze aanvallen waren net zo dreigend als een natte krant. Toen het vlak voor tijd 4-1 werd, besloten we maar te lachen om de situatie. “We winnen tenminste op inzet!” riep iemand vanaf de bank, terwijl hij nog een bitterbal naar binnen werkte.
De sportiviteitsprijs
Hoewel de score duidelijk in het voordeel van Rheje 3 was, was de echte winnaar toch Rheje 4. Want zeg nu zelf: wie gaf er high-fives aan de tegenstanders na élke goal? Wie bleef optimistisch, ondanks een achterstand en pijnlijke kuiten? En wie zorgde voor de gezelligheid na afloop met biertjes, broodjes kroket en een perfecte mix van grappen en zelfspot? Juist, dat waren wij. De jury (wijzelf) was unaniem: de sportiviteitsprijs gaat naar Rheje 4.
Conclusie
Rheje 3 mag dan beter voetballen, maar wij hebben iets wat zij nooit zullen evenaren: de kunst van verliezen met stijl. Met Stefan van Essen als onze held van de avond, kijken we tevreden terug op deze oefenwedstrijd. Op naar de volgende wedstrijd, waar we misschien niet winnen, maar zeker weer de sportiviteitsprijs in de wacht slepen.
